راستی چرا دروغ میگوییم .آیا میشود بدون دروغ گفتن ، زندگی كرد ؟
من این موضوع را كمی تحقیق كردم و در دانشگاه در چندین كلاس، از دانشجویان سوال كردم كه آیا بدون دروغ میتوان زندگی كرد ؟ با كمال تاسف همۀ آنها گفتند كه امكان پذیر نیست . تحقیق را گسترش دادم و از چند دانشجوی دیگر كه آشنا و فامیل بودند؛ در آلمان و بعضی در كانادا تحصیل میكردند سوال كردم ؛ نظر آنها این بود كه در این كشورها به دروغ گفتن كمتر نیاز پیدا میكنی .
با مقایسۀ پاسخ دانشجویان داخل و خارج ؛ معلوم میشود كه دروغ معلول شرایط اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی است ، بعبارت ساده تر، دروغ یك امر علت و معلولی است یعنی اگر عواملی كه باعث دروغ گفتن میشوند از بین بروند به تبع آنها دروغگوئی نیز فراموش خواهد شد .
دروغگوئی در اسلام و سایر ادیان ؛ گناه كبیره محسوب میشود و در بین كلیۀ فرهنگ ها مذموم میباشد . روحانیون ادیان مختلف و اخلاقیون؛ مردم را به راستگوئی دعوت میكنند ولی تا زمانیكه عوامل دروغگوئی پابرجاست ؛ موعظه ها نیز كار ساز نخواهند بود .
پس اگر علاقه داریم دروغ گفتن در جامعه كاهش یابد و حتی فراموش شود باید علت ها را نابود كرد.
برای روشن شدن مسئله ؛ موضوع را بیشتر باز میكنم و از جامعۀ كوچك ، شروع و به ترتیب پیش میروم :
اگر قرار است بین زن و شوهر دروغی در كار نباشد ، بایستی روابط بین آنها ساده ؛ صمیمی و شفاف باشد . زمانی این امر امكان پذیر است كه ازدواج بر اساس شناخت ؛ علاقه و با اهداف متعالی صورت گیرد .
اگر قراراست كودك در خانه دروغ نگوید ، او را به خاطر اشتباهاتش نباید تحقیر و تنبیه كرد و لازم است به خواسته های او جواب خوب و مناسب داد و در صورت عدم امكان برآورد خواست او؛ موانع را باید كاملا روشن و قاطع اعلام كرد تا هم بچه سیاست مشخص خانواده را برای همیشه بفهمد و هم با دروغ آشنا نشود .
اگر قراراست دانش آموز در مدرسه دروغ نگوید ، معلمین ،مدیران ؛ برنامه ریزان آموزش و پرورش وظیفۀ سنگینی خواهند داشت كه باید تمام عواملی كه باعث دروغ گفتن دانش آموز خواهد شد، متوجه شوند و پیشاپیش آنها را برطرف نمایند تا علتی باقی نماند كه دانش آموز، نیازی به دروغ گفتن داشته باشد. به عبارت دیگر دانش آموز باید در كلاس از هر نظر احساس امنیت كند. برای رسیدن به این هدف، متفكرین باذوق نظام آموزشی كشور می توانند با تدابیر لازم ، سیستم آموزشی را چنان متحول كنند كه جامعه معصوم آموزش و پرورش بجای دروغ؛ خشونت، پژمردگی؛ افسردگی و رقابت های خسته كنندۀ بی حاصل ؛ به جامعۀ شاداب ؛ صالح ؛ با نشاط ؛ متفكر؛ مبتكر و اهل مشاركت و تعامل بدل شوند .
پس برای اینكه دانش آموز دروغ نگوید ؛ ماباید چقدر تلاش كنیم تا علل شناخته شده و نشده را كشف كرده و راه حل مناسبی برای آنها ارائه دهیم و اعمال نماییم تا یك معلول بزرگ( دروغ ) كه ننگ جامعۀ شریف آموزش و پرورش كشور است ، نابود شود .
اگر قراراست در جامعۀ بزرگ ما؛ ایران ؛ كسی دروغ نگوید :
طبیعی ترین و عملی ترین راه همان است كه انسان مراحل تربیتی خانه و مدرسه را بدون اینكه عوامل دروغگوئی برایش تحمیل شود با راستگوئی سپری كند تا صداقت جزو فرهنگ عمومی شود و در غیر این صورت با نصحیت و موعظه ، انتظار راستگوئی در جامعه، خیالی بیش نیست .
در پایان ضمن تاكید برمراعات صداقت و شفقت در خانه و مدرسه ، برای ما فرض است كه از دروغ بپرهیزیم و بقول تولستوی " دروغ گفتن یعنی گذشتن از تمام فضایل انسانی " در دروغ گویی آدم احساس ضعف و حقار ت میكند و در راستگوئی ضمن اینكه احساس قدرت ، شجاعت ،امنیت و شخصیت میكند حتی در جامعه ای كه دروغ در آنجا بیشتر شایع است ، راستگویان در پیش مردم ، محترم تر ؛ معتبرتر ودر كارشان موفق تر هستند .
اگر همت گماریم تا عواملی كه سبب دروغگوئی میشوند، برطرف گردند، جامعه انسانی و سالم خواهیم داشت و در این راه ، وظیفۀ فرهنگیان ، سیاستمداران ؛ حقوقدانان، جامعه شناسان و هنرمندان از دیگران سنگین تر است .
نظرات شما عزیزان:
آمار
وب سایت:
